நண்பரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது
அவர் மகனின் பள்ளிக்கூடத்தில் "தீபாவளிக்கு பட்டாசு வெடிப்பதை குறைத்துக் கொள்ளுங்கள்,
அந்த பணத்திற்கு ஏழை குழந்தைகளுக்கு உதவுங்கள்: என சொன்னதாக குறிப்பிட்டார்.
நம்மவர்களின் பள்ளிகளிலேயே!? இப்படி போதிக்கிறார்கள்! என்றால்...!?
சுற்றுசூழல்மாசு எனும் பெயரில் என்னவெல்லாம் போதிப்பார்கள்? என யோசித்தேன்
(இந்த விஷயத்தில் சத்குரூ ஜக்கி வாசுதேவ் அவர்களின் கருத்தை பெரிதும் பாராட்டலாம்).
"பள்ளிகூடத்தில் சொன்னா என்ன சார், ஏற்கனவே போன வருஷ பட்டாசு இருக்கு வெடிக்கதான் போறோம்" என்றார்.
"சாங்கியதுக்காவது புதுசா பட்டாசு கொஞ்சம் வாங்குங்க சார்" என்றேன்.
"அது என்ன புதுசா வாங்கணும்னு இருக்கா ?" என்றவரிடம்,
"ஆமாம் சார் இதெல்லாம் நம்ம முன்னோர்களின் 'பொருளாதார சுழற்சி நிர்வாகம்," என்றேன்.
உலகத்துல வேற எங்கயும் இல்லாத அளவுக்கு நமது பாரத நாட்டில் பண்டிகைங்க ஜாஸ்தி.
பண்டிகைங்க பொருளாதாரத்த தொடர்ந்து 'முன்னெடுத்து' செய்யும் ஒரு 'காரணி' ஆக இருக்கு.
இதுல குறிப்பா பார்த்தீங்கன்னா தை மாசம் அறுவடை முடிஞ்ச பிறகு பொருளாதாரம் சிறப்பா இருக்கும்.
ஆனா ஆடி மாசத்துக்கு பிறகு பொருளாதாரத்துல தொய்வு இருக்கும்.
ஆடிபட்டத்துல நிலத்தை உழுது நாத்து நட்ட பிறகு, மக்கள் பெரிய அளவு விவசாய வேலை இல்லாம இருப்பாங்க.
வேலை வாய்ப்பு குறைஞ்சிடும். அதனால தான் ஆடி மாசத்துல இருந்து தொடர்ந்து பண்டிகைங்க வரும்.
ஆடி அம்மாவாசை, ஆடி கிருத்திகை, ஆடி பெருக்கு 18 ல ஆரம்பிச்சு ஒவ்வொரு பண்டிகையும் ஒரு குறிப்பிட்ட துறையை முன்னெடுத்து செல்லும்.
நவ ராத்திரி வந்தா மண் சிலை செய்யறவங்களுக்கு கொலு பொம்மை செய்யற வேலை கிடைக்கும்.
பூ, பொறி கடலை, வாழை மரம், தானியங்கள் விக்கறவங்க பிழைப்பாங்க.
விநாயகர் சதுர்த்தி வந்தா குயவர்கள் மண் சிலை செய்து பிழைப்பாங்க.
கிருஷ்ண ஜெயந்தி வந்தா இடையர்கள் வெண்ணை விற்றும், வாணிகர்கள்
சீடை செய்ய எண்ணெய் விற்றும் பிழைப்பாங்க.
தீபாவளி கேக்கவே வேண்டாம்
சீயக்காதூளில் இருந்து புது துணி வரை, வணிகர்கள், பட்டாசு தொழிலாளர்கள், இனிப்பு பலகாரம் விற்பவர்கள்,
நெசவாளர்கள் என ஒரு மிகப்பெரும் பொருளாதார சுழற்சி இருக்கின்றது.
கார்த்திகை தீபத் திருநாளில் குயவர்கள், எண்ணெய் வணிகர்கள் பிழைப்பாங்க.
பொங்கல் திருநாளில் அறுவடை முடிந்த கையோடு விவசாயிகளின் விவசாய பொருட்களுக்கு தேவை உருவாகிறது.
கரும்புக்கு, வெல்லத்திற்கு, நெய்யிற்க்கு, கோல மாவிற்கு, பசு மாட்டின் கொம்பிற்கு வர்ணம் பூச இயற்கை வர்ணங்களுக்கு, பொங்கல் பானைகளுக்கு என பலதரப்பட்ட தேவை உருவாகிறது.
பொருளாதார தொடர் சங்கிலிகளாக பண சுழற்சிக்காக
இப்படி பண்டிகைகள் பலதரப்பட்ட தொழில்களுக்கு ஒரு 'தேவையை' உருவாக்குகின்றன.
பண்டிகைகள் மட்டுமல்ல நாம் தினம்தோறும் செய்யும் சடங்குகள் கூட
(தேங்காய் உடைப்பது, கற்பூரம் ஊதுபத்தி) பலதரப்பட்ட மக்களின் தொழிலுக்கு உதவியாக உள்ளது.
செலவழிக்கப்படும் பணம் தான் ஒரு தொடர் சங்கிலி ஆக தேசத்தின் பொருளாதாரத்தையே தூக்கி நிறுத்துகிறது.
பண்டிகைகள் இப்படி நம்மை செலவு செய்ய நிர்பந்திக்கின்றன.
அந்த செலவுகளால் தேசத்தின் பல்வேறு துறைகளும் வளர்கிறது.
நம்மிடம் இருந்து செல்லும் பணம் வேறு ஒரு வகையில் நம்மிடம் வந்து சேர்கிறது.
அதனால தான் சாங்கியதுக்காகவாவது புது பட்டாசு வாங்குங்க ,
கார்த்திகைக்கு புது விளக்கு வாங்குங்க,
பொங்கலுக்கு புது பானை வாங்குங்கனு
நம்ம முன்னோர்கள் சொன்னாங்க.
ஒரு கஞ்சனை விட நாட்டுக்கு எதிரி யாரும் இல்லை.
(சிக்கனம் வேறு கஞ்சத்தனம் வேறு)
என்னங்க இவ்ளோ விஷயம் இருக்கா ?
பிரமிப்பா இருக்கு என்றார் நண்பர்.
சார் நான் பொருளாதாரம் படிச்சதால
நம் பண்டிகைங்க மகத்துவத்தை வெறும் பொருளாதாரத்துல தான் சொல்லியிருக்கேன்
இன்னும் ஆரோக்கிய மேம்பாட்டில் சொல்லலாம்...!
சமூக ஒற்றுமை சமநிலை சம்பந்தமா சொல்லலாம்...!
சுற்றுசூழல் , பொழுது போக்கு , மன இறுக்கத்தை போக்கும்ன்னு கூட விவரிக்கலாம்...!
சொல்ல போனா இதை பற்றி ஒரு பெரிய புத்தகமே எழுதலாம்...!?
அவ்வளவு ஏன் சினிமா கூத்தாடிகள் உட்பட
இந்து விரோத திருட்டு திராவிட விடியல் ஊப்பீஸ்கள்
ஆப்ரகாமிய அடிமை கூட்டம் கூட
நம்ம பண்டிகைகளை வைத்து தான் பிழைக்கறாங்க என்றேன்.
நம் முன்னோர்களை விட அறிவாளிகள் வேறு யாருமே இல்லை.
தமிழன் திமிரானவன்
சுந்தர்ஜி
No comments:
Post a Comment